Inseminacja polega na podaniu do jamy macicy przygotowanych wcześniej w sposób laboratoryjny plemników. Zabieg wykonywany jest przy pomocy specjalnego cewnika, który w sposób bezbolesny wprowadzany jest do jamy macicy. Wskazaniem do wykonania inseminacji domacicznej jest łagodny czynnik męski, zaburzenia ejakulacji oraz niepłodność idiopatyczna (niewyjaśniona), dodatkowo wykonanie zabiegu można również rozważyć w przypadku endometriozy I i II stopnia. Przed wykonaniem inseminacji należy ocenić budowę narządów rozrodczych i drożność jajowodów. W tym celu najczęściej wykonuje się HyFoSy (Hysterosalpingo-Foam-Sonography) nowoczesną metodę opartą na wykorzystaniu delikatnej pianki z mikrobąbelkami (ExEmFoam), która sprawia, że jajowody stają się widoczne w badaniu USG.

Procedurę inseminacji można przeprowadzić podczas cyklu naturalnego oraz w czasie cyklu stymulowanego, podczas którego stosowane są leki stymulujące jajeczkowanie mające na celu sprowokowanie wzrostu 2-3 pęcherzyków jajnikowych i zwiększenie szans na uzyskanie ciąży. Leczenie niepłodności metodą inseminacji domacicznej nie powinno być dłuższe niż 4–6 cykli. Do wykonania inseminacji używane jest nasienie partnera lub nasienie anonimowego dawcy w przypadku azoospermii (brak plemników) lub z przyczyn genetycznych. Europejskie Towarzystwo Rozrodu Człowieka i Embriologii wylicza efektywność inseminacji nasieniem partnera na 12% dla kobiet poniżej 40 roku życia i 8% dla kobiet powyżej 40 roku życia. Nieco lepsze wyniki osiągane są w inseminacjach nasieniem dawcy. Odpowiednio 20% dla kobiet poniżej 40 roku życia i 11% dla kobiet powyżej 40 roku życia.